y por tanto tiempu
que quitáronnos tamién la culpa
y la vergoña
y el mieu.
Agora, ensín cargar con piedres
que nun yeren nuestres,
si quieren quebranos les pates,
volamos.
En bandada.
Con los pies mui nel suelu
pero esnalando,
axigantando les ales.
Esixiendo pisar con llibertá
cais que tamién son nuestres
aunque ten oscures
aunque sean estreches.
Nun nos pidáis mas cuidau.
Meyor llimpiales de hienes,
de fíos sanos del patriarcáu
qu'en menada o en solitariu,
na tele o nel diariu,
nun quedarán ensín respuesta.
No hay comentarios:
Publicar un comentario